Leonberger - pies rodzinny - opis rasy

Samce zgodnie z dymorfizmem płciowym są większe od suk. Wielkość psa mierzy się w kłębie. Jest nią odległość pionowa od szczytu łopatek do płaszczyzny podłoża.
Wzrost leonbergera:

• samiec: 72 - 80 cm
• samica: 65 - 75 cm

Pożądany dla obu płci rasy leonberger jest wzrost średni, czyli 76 cm u psa i 70 cm u suki. Za duży pies może mieć nieodpowiednie proporcje budowy ciała - zbyt długie kończyny w stosunku do głębokości klatki piersiowej. Zdarza się też niewystarczająco długi ogon. Przesadna wielkość psa może też negatywnie wpływać na jego zdrowie - np. przyczyniać się do dysplazji stawów biodrowych oraz chorób serca. Często duże psy żyją krócej.
Wady rasy leonberger - wszelkie odchylenia od wzorca.

Za kolor czarny podpalany leonbergera (ang. black and tan - b/t) odpowiedzialny jest gen recesywny, więc aby urodził się pies o tym umaszczeniu zarówno ojciec, jak i matka muszą być nosicielami tego genu. Samo nosicielstwo genu nie wyklucza z hodowli psów należących do FCI. Niehodowlane są te, u których wystąpiło to umaszczenie.

Inaczej jest w nienależącym, ale współpracującym z FCI brytyjskim Kennel Club. Regulaminy tej organizacji kynologicznej dopuszczają leonbergery czarne podpalane do hodowli.

Czarne umaszczenie nie wpływa na zdrowie ani długość życia. Wykluczenie tego koloru przez FCI wynika jedynie z przesłanek estetycznych dotyczących wyłącznie wyglądu psa tej rasy.

Na zdjęciach czarna suka: Promise Me A Pink Saphire At Pagency Ginger Heaven - "Coco" - mieszkająca w Wielkiej Brytanii, pochodząca z polskiej hodowli.

Zdjęcia autorstwa właścicielki, Dianne Page prowadzącej hodowlę psów: Pagency Leonbergers

Pies rasy leonberger ma przyjazny charakter i łagodne usposobienie. Z łatwością komunikuje się z człowiekiem. Leonberger to pies, który doskonale manipuluje ludźmi. Wykazuje wyjątkową, jak na psa zdolność myślenia logicznego. Potrafi otwierać drzwi, okna oraz lodówkę.

Usposobienie leonbergera:

• towarzyskie
• ciekawskie
• cierpliwe wobec przyjaznych dzieci
• niecierpliwe w oczekiwaniu na przyjemności
• otwarte na doświadczenia
  
• odważne, choć czasem ostrożne
• tolerancyjne
• opiekuńcze
• bezczelne w dążeniu do upragninych celów
• uparte
• kreatywne w młodym wieku

Leonbergery różnią się znacząco usposobieniem. Jedne są ostrożne, czasem nieufne wobec obcych sytuacji. Nie należy mylić tej cechy z tchórzliwością. Niektóre bywają bardzo otwarte. Jeśli lubią być namiętnie przytulane i głaskane, doskonale realizują się w dogoterapii. Część leonbergerów to przesadnie otwarte psy, wręcz o uciążliwym usposobieniu. Potrafią natarczywie upominać się o uwagę oraz realizację swoich potrzeb wynikających z charakteru.
Niektórych leonbergerów nie da się całkowicie podporządkować wymaganym regułom.

Charakter psów rasy leonberger, czyli właściwości osobowości rozwijają się całe życie. Proces ten przebiega szczególnie intensywnie w dzieciństwie oraz okresie dojrzewania.

Osobowość psa kształtuje się na podstawie dziedziczonego temperamentu oraz czynników środowiskowych. Duże psy dojrzewają dłużej. Temperament wynika przede wszystkim z genów. Nie znaczy to jednak, że dziecko odziedziczy identyczne predyspozycje po którymkolwiek z rodziców.

Decydujący okres rozwoju następuje po ukończeniu przez szczeniaki szóstego tygodnia życia. Jest to początek ważnego etapu zapoznawania się z nowymi sytuacjami. W oparciu o temperament, w zależności od napotykanych wrażeń - dobrych lub złych, nadmiernych bądź ubogich - rozwija się charakter leonbergera oraz jego osobowość. W wieku szczenięcym nie da się jednoznacznie przewidzieć, jak rozwinie się psychika naszego psa. Widoczne są jedynie pewne predyspozycje. Usposobienie zależy w dużej mierze od napotkanych czynników środowiskowych. Leonberger zrównoważony emocjonalnie ma łagodne usposobienie.
Dorosłe psy rasy leonberger powinny być pewne siebie, nienadpobudliwe, przyjaźnie nastawione wobec otoczenia. Zrównoważony pies potrafi rozsądnie i samodzielnie ocenić sytuację.
Znaczący wpływ na charakter leonbergera ma odpowiednia socjalizacja. Psa należy od małego oswajać z otaczającym światem. Im więcej pozna za młodu, tym łatwiej poradzi sobie w dorosłym życiu. Właściwie socjalizowany pies leonberger znajdując się w nowej sytuacji, zaaklimatyzuje się bez problemu. Prawidłowo oswojony oraz nauczony podstawowych zasad pies to taki, którego możemy zabrać wszędzie bez lęku, że nad nim nie zapanujemy. Jak każdy duży pies, leonberger wymaga więcej siły od przewodnika, by go fizycznie utrzymać, gdy pojawi się pokusa do niesubordynacji.
Odpowiednie wychowanie psa oraz socjalizacja od małego są niezwykle ważne dla kształtowania charakteru leonbergera. Psy powinny być umiejętnie i konsekwentnie uczone tego, czego od nich oczekujemy. Ponadto leonberger pies potrzebuje odpowiednich wrażeń, by zaspokoić swoje potrzeby emocjonalne.

Leonberger nie jest agresywny. Zdarzają się wyjątki agresji na tle lękowym. Dzieje się tak pod wpływem czynników środowiskowych.
Możliwe przyczyny zachowania agresywnego:

• błędy wychowawcze
• przebyta trauma
• choroby

Nie należy mylić zachowania władczego - dominacyjnego z agresywnym. Zdarza się to zwłaszcza u samców z silną osobowością, którzy zostali nieumiejętnie wychowani. Leonberger pies - niezwykle pewny siebie "pan pies" potrafi zdominować nie tylko psie stado, ale również człowieka.

Leonbergery jako duże rasy psów należące do molosów nie żyją tak długo, jak ich mniejsi, dalecy krewni. Jednakże w porównaniu do wielu małych ras psów cieszą się dobrym zdrowiem.

Średnia długość życia psa rasy leonberger:

• samiec: 8.4 lat
  
• samica: 9.7 lat

Ile powinien jeść leonberger jest kwestią osobniczą. Zależy od płci, indywidualnej przemiany materii oraz temperamentu. Samce jedzą więcej niż samice. Pies bardziej aktywny również potrzebuje więcej kalorii. Wszelkie dane dotyczące dawkowania gotowych karm podawane w tabelach należy traktować orientacyjnie. Dorosły pies żywiony naturalnie zjada w ciągu doby ponad kilogram produktów pochodzenia zwierzęcego takich, jak mięso, kości, podroby. Do tego należy doliczyć dodatki, np. jajka, sery, warzywa, owoce... w zależności od przyjętej diety.

Leonbergery, jako psy należące do molosów ważą dużo:

• samiec: 50 - 75 kg
  
• samica: 40 - 65 kg

Szata z uwagi na to, jaką leonberger ma sierść, wymaga regularnej pielęgnacji, zwłaszcza u psów długowłosych. Długi włos ma dużą tendencję do tworzenia kołtunów. Mniej więcej dwa razy w roku występuje intensywne linienie. Leonbergery gubią wówczas prawie całkowicie podszerstek. Pielęgnacja ich szaty wymaga wtedy wielogodzinnej pracy. Poza tymi momentami wystarczy czesać psa około raz w tygodniu. Należy wyczesywać martwy podszerstek oraz rozczesywać na bieżąco wszystkie kołtuny. Najbardziej kłopotliwe miejsca do pielęgnacji to tzw. portki oraz przestrzenie za uszami.
Szata leonbergera stanowi ochronę psa. Zimą chroni przed zmarznięciem, a latem przed przegrzaniem.  Nie wolno golić psa na łyso. Wyjątkiem są powody zdrowotne, np. zranienia lub stany zapalne skóry. Wówczas należy zapewnić psu odpowiednie warunki termiczne, czyli zadbać, by nie przebywał zbyt długo na zewnątrz w skrajnych warunkach pogodowych.

Leonbergera należy czesać:

• grzebieniem o długich metalowych kolcach
  
• trymerem hakowym dopasowanym do gęstości i długości sierści
• szczotką - tzw. pudlówką

Do czesania psów rasy leonberger nie używa się furminatora. Jest to urządzenie do innej - krótkiej i zupełnie prostej sierści. Co najwyżej sprawdzi się podczas pielęgnacji gładkich powierzchni kończyn oraz czubka głowy psów bez dłuższej sierści w tym miejscu. Dłuższy włos ulega uszkodzeniu - ścinaniu.
Narzędzia pielęgnacyjne dla leonbergera - ich parametry należy dobierać indywidualnie do rodzaju, długości i gęstości włosa okrywowego oraz komfortu pracy ludzkiej dłoni.
Kołtuny niemożliwe już do rozczesania rozcinamy nożyczkami wzdłuż włosa, zaczynając od strony skóry i tnąc na zewnątrz, by nie pokaleczyć psa. Bezpieczniejsza od nożyczek jest maszynka do golenia. Niestety po jej użyciu pozostają łyse połacie skóry.

Psy dużej rasy wymagają na co dzień większego zaangażowania w sprzątanie i naprawianie usterek, niż małe rasy psów. Duże psy, a zwłaszcza te kudłate, którym nie przeszkadza błoto generują znacznie więcej brudu. Dodatkowo większość leonbergerów uwielbia wodę. Nie wszystkie lubią pływać, ale młode psy często bawią się wodą, zwłaszcza w cieplejsze dni.
Duży pies potrzebuje więcej przestrzeni - nie tylko w ogrodzie, czy w domu, ale również w samochodzie. Wygodny pojazd do dalszych podróży leonbergera to co najmniej minivan.
Leonbergery należą do grupy psów, którym sprzyjają niskie temperatury. Zimą nie trudno zapewnić im komfort termiczny. Podczas upalnego lata potrzebują schronienia, gdzie temperatura nie przekracza ok. 21 stopni. Czasem niezbędna jest klimatyzacja.
Wielbiciele rasy psów leonberger szybko przestają dbać o elegancję. Wszelkie przedmioty dekoracyjne umieszczone poniżej 1.2 m nad poziomem podłogi są narażone na zrzucenie machającym ogonem.

Leonberger może żyć w mieszkaniu pod warunkiem zapewnienia mu atrakcji na zewnątrz, czyli odpowiedniej ilości spacerów w interesujących dla niego miejscach. Jeżeli mieszkanie znajduje się powyżej poziomu parteru niezbędna na starość lub w razie choroby będzie możliwość korzystania z windy. Noszenie dużego psa o masie kilkudziesięciu kilogramów po schodach jest trudnym wyzwaniem nawet dla dwóch osób.
Podczas słonecznych, chłodnych dni oraz śnieżnej zimy leonbergery lubią poleżeć na zewnątrz, więc dobrze gdyby pies miał do dyspozycji balkon dostępny z mieszkania.

Niewiele psów rasy leonberger ślini się. Ślinotok zdarza się:

• na widok jedzenia
  
• u samca wąchającego sukę w rui
• u niektórych osobników podczas prozaicznej ekscytacji
  

Ile kosztuje pies leonberger wynika z nakładów oraz wysiłku hodowcy poświęconemu wszystkim psom w hodowli przez całe ich życie oraz ich potomstwu. Cena szczeniąt w porównaniu do małych psów nie jest wygórowana. Koszty utrzymania dużych i małych ras są nieporównywalne.