Jak wygląda leonberger, jakie jest usposobienie tego molosa oraz co cechuje jego charakter

Leonberger to duży, dobrze umięśniony pies o masywnym kośćcu. Górna linia ciała, czyli grzbiet powinien być prawie prosty. Ułożenie głowy, budowa szyi, odpowiednia głębokość oraz szerokość klatki piersiowej tworzą psa eleganckiego. Jego profilowa sylwetka wpisuje się w prostokąt o proporcjach długości do wysokości: 10:9. Samce są większe od suk. Wielkość mierzy się w kłębie, jest nią odległość od szczytu łopatek do podłoża.
Wzrost samca: 72 - 80 cm
Wzrost suki: 65 - 75 cm
Pożądany dla obu płci jest wzrost średni, czyli 76 cm u psa i 70 cm u suki. Za duży wzrost leonbergera może wiązać się z nieodpowiednimi proporcjami budowy ciała - zbyt długie kończyny w stosunku do głębokości klatki piersiowej. Zdarza się też niewystarczająco długi ogon. Przesadna wielkość psa może też negatywnie wpływać na jego zdrowie - np. przyczynić się do dysplazji oraz chorób serca.

Osobowość leonbergera kształtuje się na podstawie dziedziczonego temperamentu oraz czynników środowiskowych. Temperament wynika przede wszystkim z genów. Co nie znaczy, że dziecko odziedziczy identyczne predyspozycje, po którymkolwiek z rodziców.
Leonbergery różną się od siebie. Jedne są ostrożne, czasem nieufne (nie należy mylić tej cechy z tchórzliwością). Niektóre bywają bardzo otwarte - te doskonale realizują się w dogoterapii. Część leonbergerów to aż za bardzo otwarte psy, wręcz czasem uciążliwie natarczywe. Oczywiście wszystko można korygować pracą, ale w granicach zdrowego rozsądku.
Charakter leonbergera, czyli właściwości osobowości kształtują się całe życie, zwłaszcza w dzieciństwie oraz okresie dojrzewania. Decydujący okres rozwoju następuje po ukończeniu przez szczeniaki szóstego tygodnia życia. Jest to początek ważnego etapu zapoznawania się z nowymi sytuacjami. W oparciu o temperament, w zależności od dawkowanych wrażeń - dobrych lub złych, nadmiernych bądź ubogich - rozwija się charakter i osobowość psa. W wieku szczenięcym nie da się jednoznacznie przewidzieć, jak rozwinie się psychika naszego psa. Widoczne są jedynie pewne predyspozycje. Usposobienie leonbergera zależy w dużej mierze od napotkanych czynników środowiskowych. Leonberger powinien być psem pewnym siebie, nienadpobudliwym, przyjaźnie nastawionym do otoczenia, potrafiącym rozsądnie i samodzielnie oceniać sytuacje.

Jeżeli zdarzają się agresywne leonbergery, aczkolwiek są to wyjątki, to przeważnie dzieje się tak pod wpływem czynników środowiskowych - błędów wychowawczych, przebytej traumy, tudzież chorób.
Nie należy mylić zachowania władczego - dominacyjnego z agresją. Są to dwie odrębne kwestie. Zdarza się to zwłaszcza u samców, szczególnie u tych z silną osobowością oraz nieumiejętnie wychowanych.

Leonbergery nie należą do psów chorowitych. Przeważnie problemy zdrowotne objawiają się w starszym wieku, najczęściej niedługo przed śmiercią.
Długość życia leonbergera wynosi przeciętnie ok. 9 lat. Zależy od genów oraz przede wszystkim czynników środowiskowych - żywienia, ogólnej kondycji, przebytych chorób. W starszym wieku dość często doskwiera im spondyloza - zwyrodnienie kręgosłupa, o różnym natężeniu dokuczliwości. W najdrastyczniejszych przypadkach, ale na szczęście dość rzadko prowadzi do paraliżu oraz śmierci. Najczęściej powtarzającą się w rasie chorobą prowadzącą do śmierci jest kostniakomięsak - osteosarcoma. W większości przypadków dotyczy psów w starszym wieku. Leonbergery miewają dysplazję stawów łokciowych i biodrowych nie częściej niż inne rasy podobnej wielkości, jednak rzadko zdarza się stopień upośledzenia bioder uniemożliwiający prawidłowe funkcjonowanie bez bólu i cierpienia. Zdarzają się skręty żołądka. Istnieją podejrzenia, że ten problem zdrowotny jest warunkowany genetycznie, ale nie ma na to naukowych dowodów. Nie często, ale jednak mogą przytrafić się choroby tarczycy, serca oraz dysplazje nerek.

Leonberger to pies dla ludzi inteligentnych i zrównoważonych emocjonalnie. Idealny towarzysz dla osób potrafiących docenić tę wyjątkową psią wrażliwość i zdolność myślenia logicznego nie bacząc na niedogodności. Leonbergery to molosy, więc swoimi gabarytami generują znacznie więcej brudu oraz wszechobecnej sierści niż np. małe psy ozdobne. Jeśli ktokolwiek myśli, że to pies "podwórkowy" - jest w błędzie. Leonberger podąża niczym cień za swoim człowiekiem. Owszem lubi przebywać na zewnątrz, zwłaszcza gdy jego ludzkie stado mu towarzyszy, ale trzeba liczyć się z podrapanymi drzwiami i oplutymi oknami. To wspaniała rasa dla ludzi potrafiących docenić psie oddanie, dla których najważniejsza jest bezinteresowna przyjaźń. Te psy czytają w naszych myślach i często wiedzą lepiej niż my sami, co dla nas lepsze. Więcej na temat rasy można poczytać na forum.

Cena za szczeniaka leonbergera kupowanego w Polsce w 2021 r. wynosiła 5 - 6 tys. zł. Jest to wciąż jeszcze niższa kwota od tej, którą trzeba zapłacić w innych krajach Europy.
Wyjaśnijmy:

1. Szczenięta od hodowców należących do Związku Kynologicznego w Polsce (ZKwP) kupuje się nie z rodowodem, a z metryką. Na podstawie tego dokumentu formalny właściciel może wystąpić do Związku Kynologicznego w Polsce o wystawienie rodowodu.
2. Zgodnie z obowiązującymi przepisami nie wolno hodować psów na sprzedaż bez przynależności do organizacji kynologicznej, co wymusza na hodowcy zapewnienie wszystkim szczeniętom udokumentowania pochodzenia.